برای تو مینویسم پرنیای وجودم

پرنیای قشنگم .دختر مهربانم

برایت مینگارم

مینگارم از روزهایی که گذشت به تلخی به شادی

اما تو بودی و بودنت امید بود از خاطراتی که هیچ زمان  یادی از انها نخواهم کرد.اما اینک خوشحالم که تو در کنارم هستی و هیچ احساس تنهایی نمیکنم

یاد دارم روزی که تو را در اغوش گرفتم و چه شبهایی تا صبح در کنارت بودم و پشت در اتاق عمل اشک ریختم روزی که هیچ زمان دوست ندارم به ان برگردم روز زجر کشیدن تو و روز بی قراری تو.

چه ساعتی که پشت در اتاق عمل به امید به هوش امدنت نشستم

اما اینک خوشحالم و زمین خدا را مستایم که تو را دارم تویی که در روزهای بی کسی پناهم بودی مادر

میستایمت دخترم .اسمانی من

به امیدی که همیشه همراهم باشی و شادیهایت را ببینم عزیز دلم

مادر